Sunday, October 15, 2017

Bende van ellende

In de ochtend begint het met de wekker. Blijkbaar had ik hem gisteren op 'alleen trillen' gezet. Ken je die wekkers van vroeger met die rode cijfers? En dan de herrie dat uit die wekker kwam? Nou, zo klinkt het ook als je tegenwoordig je telefoon op 'alleen trillen' zet en op het nachtkastje legt. Vanmorgen was dus een heerlijke start. Echt heerlijk wakker worden.
Na even in zelfmedelijden op de rand van mijn bed gezeten te hebben, ben ik toch maar de dag begonnen.

Finn moet naar school, dus ik start mijn (inmiddels geoliede) routine. Toch bedenkt Suze vlak voor het weggaan nog even haar luier te voorzien van een nogal geurende substantie. Minder prettig. Dus op een snelheid die zelfs Max Verstappen mij niet na doet, verschoon ik de luier en race als een malle naar school.

Aan het hek spreek ik af met een vriendin een bakkie (koffie) te doen maar ik moet eerst boodschappen halen. Omdat ik natuurlijk al blij wordt bij de gedachte aan een kop koffie, ga ik meteen door van school naar de winkel. Kind in de auto, er weer uit, in het karretje, de winkel in, de eerste boodschappen in de kar en... kak! Portemonnee nog thuis. Ja, JEMIG. Dan maar eerst koffie. Want nu nog een keer heen en weer racen trek ik heus niet zonder mijn geliefde cafeïne. Had ik al verteld dat ik op dit punt nog niet ontbeten heb? Handig.

Na een heerlijk koffiemomentje ga ik opnieuw boodschappen doen. Rustig in de winkel, Suze vrolijk met een appel in de kar ( ik bied alvast mijn excuses aan voor de volgende die het karretje gaat gebruiken. Want Suze met een appel, staat gelijk aan een smeerbende). Ik krijg weer moed!

 Eenmaal bij de auto met zo'n 40 items in mijn kar kom ik tot de realisatie dat ik geen tassen heb. Jep, dat wordt sjouwen tot ik een ons weeg. Komt op zich goed uit want ik kan wel vast wat calorieën verbranden. Want uit die 40 items bestaan er minstens 3 uit chocolade. No shame.

Thuis pak ik de boodschappen  uit en doe ik de appels in de fruitschaal. Ik stapel ze met precisie op zodat alles in de schaal past. Ik draai me om en hoor alle appels van de schaal rollen. Een dramatische poging om ze op te vangen mislukt. Nog net niet met een boogje vallen ze van het aanrecht. Suze roept "oooohhhhh".

Ik kijk op de klok. Het is nog maar half 12. Ik druk de koffie pot maar alvast aan.

1 comment:

Mijn perfect is stuk

Vandaag had ik weer pianoles. En daar kreeg ik een 'error' in mijn hoofd. In de auto terug naar huis, zet ik alles op een rijtje en ...